Αγαπητοί συνάδελφοι, εκλεκτοί φίλοι,
Όσο και αν θέλω να αλλάξω θέμα η καθημερινότητα της πανδημικής ζωής και του πανδημικού εγκλεισμού δεν με αφήνει. Δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο όταν συνεχίζουν να υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και παρόλη τη μείωση των περιστατικών είναι ολοφάνερο ότι ακόμα τίποτα δεν τελείωσε. Σίγουρα έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο και κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται. Λέμε μειώθηκαν τα κρούσματα συγκρίνοντας τους αριθμούς με τις πολλές χιλιάδες των τελευταίων μηνών πρέπει όμως να κάνουμε συγκρίσεις και με το περασμένο καλοκαίρι όταν αυτήν περίπου την εποχή είχαμε γύρω στα 100-130 νέα κρούσματα την ημέρα. Αριθμοί που τότε φαίνονταν μεγάλοι τόσο που σε πολλές περιπτώσεις μας ανάγκαζαν να αναβάλλουμε τις διακοπές μας και να κλειστούμε στα σπίτια μας από τον φόβο της τραγικής ασθένειας και του πιθανού ακόμα πιο τραγικού θανάτου.
Όπως και να έχουν τα πράγματα το σίγουρο είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να προσέχουμε φορώντας τη μάσκα μας, τηρώντας τις αποστάσεις, αποφεύγοντας τους συνωστισμούς και πλένοντας πολύ συχνά τα χέρια μας. Καθημερινά διαβάζουμε για νέες μεταλλάξεις, κυρίως για τη μετάλλαξη Δέλτα (τώρα παρουσιάζεται και η μετάλλαξη Λάμδα) και πολλά άλλα ως προς την ανοσία και σίγουρα πρέπει να δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία σε όσες από αυτές τις ενημερώσεις προέρχονται από σοβαρά επιστημονικά κέντρα.
Ήθελα να γράψω λιγότερα προλογικά αλλά παρασύρθηκα. Στην ουσία με τη σημερινή μας επικοινωνία θέλω να σας απευθύνω μερικά ερωτηματικά και κάποιους στοχασμούς μου.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ακόμα και όταν με το καλό περάσει όλη αυτή η ταλαιπωρία πόσο θα μας έχει επηρεάσει; Ποια άραγε θα είναι τα ψυχολογικά επακόλουθα μιας τόσο μεγάλης περιόδου απομόνωσης, αυτοεγκλεισμού, άγχους και κατάθλιψης. Αυτά φυσικά είναι ερωτηματικά που θα πρέπει να απαντηθούν επιστημονικά από τους ψυχίατρους, κανείς μας όμως δεν μπορεί να αποφύγει τον προβληματισμό. Επίσης σκέφτομαι τις αλλαγές στις κοινωνικές μας σχέσεις και το αν θα μπορέσουμε κάποια στιγμή, χωρίς κανένα ίχνος φόβου, να κάνουμε όσα κάναμε πριν. Αυτά τα ερωτηματικά, όπως είναι ευνόητο, θα πρέπει να απαντηθούν από κοινωνιολόγους ή άλλους επιστήμονες, το μυαλό όμως τρέχει. Τα εμβόλια; Ποια είναι καλύτερα, τι γίνεται με τις παρενέργειες, την αντισωματική ανταπόκριση, την επάρκεια στη διάθεση. Και για αυτές τις απαντήσεις υπάρχουν βέβαια οι ειδικοί.
Τελικά εμείς τι κάνουμε, το πιο σίγουρο είναι ότι θα εξηγούμε στις επόμενες γενιές αυτά που ζήσαμε και όσα πάθαμε ή δεν πάθαμε.
Είμαι δε βέβαιος ότι το θέμα θα αποτελέσει έμπνευση για κάποιους συγγραφείς που θα γράψουν βιβλία με σχετικό περιεχόμενο.
ότι και αν γίνει, εύχομαι να έχουμε
ένα ξεκούραστο καλοκαίρι, δεν λέω χαρούμενο
ή ευχάριστο που το βρίσκω κάπως
δύσκολο, αλλά κυρίως ξεκούραστο σωματικά
και ψυχικά. Επίσης εύχομαι στην επόμενη
επικοινωνία μας να έχω καλύτερα νέα.
Παιδίατρος – Καρδιολόγος Παίδων
Καθηγητής – Διευθυντής