Τα κατάγματα τεσσάρων τεμαχίων της κεφαλής του βραχιονίου αποτελούν ιδιαίτερα σοβαρές κακώσεις. Σκοπός της χειρουργικής τους αντιμετώπισης είναι η αποκατάσταση της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης, η διατήρηση του οστικού αποθέματος και η ανάκτηση ανώδυνου εύρους κίνησης. Σε ηλικιωμένους ασθενείς, η διενέργεια ημιαρθροπλαστικής αποτελεί την προτιμώμενη μέθοδο αντιμετώπισης, αλλά σε νεώτερους θα πρέπει πάντα να γίνεται προσπάθεια διατήρησης της βραχιονίου κεφαλής, παρά το γεγονός ότι αυτή συσχετίζεται με αυξημένα ποσοστά οστεονέκρωσης. Οι οστικές μορφογενετικές πρωτεΐνες (BMPs) είναι γνωστές για τις οστεοεπαγωγικές τους ιδιότητες και έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση ψευδαρθρώσεων. Η χρήση τους σε συντριπτικά κατάγματα του εγγύς βραχιονίου μπορεί να βελτιώσει την τοπική βιολογία ενισχύοντας τη διαδικασία πώρωσης και καθυστερώντας την εμφάνιση οστεονέκρωσης. Ένας άνδρας, 31 ετών, χειρώνακτας, διακομίσθηκε στο νοσοκομείο μας με παρεκτοπισμένο κάταγμα τεσσάρων τεμαχίων του εγγύς βραχιονίου. Ο ακτινολογικός έλεγχος και η αξονική τομογραφία έδειξαν μετατόπιση της βραχιονίου κεφαλής στην κοιλότητα της μασχάλης. Αποφασίστηκε ανοικτή ανάταξη και οστεοσύνθεση του κατάγματος. Διεγχειρητικά η κεφαλή βρέθηκε βυθισμένη στη μασχαλιαία κοιλότητα σε επαφή με τη μασχαλιαία αρτηρία και κλάδους του βραχιονίου πλέγματος. Μετά την ανάσυρση και τοποθέτηση της κεφαλής στο βραχιόνιο έγινε οστεοσύνθεση με 3 Steinman. Λόγω της μεγάλης συντριβής που συνοδευόταν από απώλεια οστού, έγινε χρήση λαγόνιου αυτομοσχεύματος και BMP-7 στην περιοχή του κατάγματος για να ενισχυθεί η διαδικασία πώρωσης. Το κάταγμα πωρώθηκε 5 μήνες μετά το χειρουργείο και ο ασθενής επέστρεψε στις προηγούμενες δραστηριότητές του τον 6ο μήνα μετεγχειρητικά, έχοντας ανακτήσει ικανοποιητικό εύρος κίνησης (απαγωγή 90o, πρόσθια ανύψωση 100o, έσω στροφή 5o και έξω στροφή 20o). Τέσσερα χρόνια μετεγχειρητικά, παρά τα
ακτινολογικά σημεία οστεονέκρωσης, ο ασθενής παρέμεινε ασυμπτωματικός. Η αντιμετώπιση των επιπλεγμένων καταγμάτων τεσσάρων τεμαχίων του κεντρικού βραχιονίου είναι ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία, ιδίως σε νέους ασθενείς όπου η ταχεία αποκατάσταση στα προ του τραυματισμού επίπεδα λειτουργικότητας αποτελεί τον βασικό στόχο. Στην παρούσα περίπτωση, η χρήση της ΒΜΡ-7 σε συνδυασμό με αυτομόσχευμα αποδείχθηκε ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος, εξασφαλίζοντας αλλά και επιταχύνοντας την πώρωση του κατάγματος και τον χρόνο λειτουργικής αποκατάστασης.