Από τις 2 έως 5 Απριλίου 2014 στη Σεβίλλη της Ισπανίας διεξήχθη το παγκόσμιο συνέδριο οστεοπόρωσης –οστεοαρθρίτιδας και μυοσκελετικών παθήσεων που οργανώθηκε από κοινού από το Διεθνές Ίδρυμα Οστεοπόρωσης (IOF) και από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία των Κλινικών και Οικονομικών πλευρών της Οστεοπόρωσης και Οστεοαρθρίτιδας (ESCEO). Στο συνέδριο αυτό που παρακολούθησαν πάνω από 4000 επιστήμονες από όλο τον κόσμο υποβλήθηκαν 870 εργασίες και έγιναν δεκτές για παρουσίαση οι 725.
Φέτος, εκτός από τα νεώτερα δεδομένα για την επιδημιολογία, παθογένεια, πρόληψη και αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης και οστεοαρθρίτιδας συζητήθηκαν μεταξύ των άλλων η σημασία της Σαρκοπενίας και οι αλλαγές στη βιολογία των σκελετικών μυών με τη γήρανση, η σκελετική υγεία κατά την παιδική ηλικία και η διάγνωση και αντιμετώπιση σπανίων παθήσεων όπως η υποφωσφατασία.
Στη συνέχεια παρουσιάζονται επιγραμματικά ορισμένες ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του συνεδρίου.
- DEFINITION, PATHOPHYSIOLOGY AND MANAGEMENT OF SARCOPENIA
R. Fielding
Κατά τη διάρκεια της διάλεξής του ο ανωτέρω ερευνητής τόνισε τη σημασία ενός νέου σηματοδοτικού μονοπατιού (Akt/mTOR) ως δυνητικού ρυθμιστή της ηλικιοεξαρτώμενης μυϊκής απώλειας και συζήτησε πιθανούς θεραπευτικούς στόχους που μπορούν να αναστείλουν τη σαρκοπενία.
- DIABETES, OBESITY, METABOLIC SYNDROME AND BONE
S. Ferrari
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ο διαβήτης συνυπάρχει με αυξημένη ευθραυστότητα των οστών αν και η οστική πυκνότητα των διαβητικών τύπου 2 είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερη από αυτή των μη διαβητικών. Αυξημένος κίνδυνος πτώσεων και αλλαγές στη ποιότητα των οστών όπως διαταραχές των δεσμών του κολλαγόνου από τη συσσώρευση γλυκοζυλιομένων τελικών προϊόντων όπως η πεντοσιδίνη μαζί με μειωμένη οστική παραγωγή (αυξημένα επίπεδα σκληροστίνης) και αλλαγές στη μικροαρχιτεκτονική όπως η αυξημένη πορωτικότητα του φλοιώδους οστού αποτελούν πιθανούς παθογενετικούς παράγοντες αν και οι μοριακοί μηχανισμοί που συνδέουν το μεταβολισμό της γλυκόζης του λιπώδους ιστού και των οστών είναι πολύπλοκοι.
- RELATIONSHIP OF WEIGHT, HEIGHT AND BODY MASS INDEX WITH FRACTURE RISK AT DIFFERENT SITES IN POSTMENOPAUSAL WOMEN: THE GLOBAL LONGITUDINAL STUDY OF OSTEOPOROSIS IN WOMEN (GLOW)
J. E. Compston
Τα δεδομένα αυτής της μεγάλης προοπτικής μελέτης αναφέρουν ότι υπάρχει μια αρνητική γραμμική συσχέτιση του Δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) με τα κατάγματα του ισχίου, των κλινικών σπονδυλικών και των καταγμάτων του καρπού, ενώ αντίθετα μια θετική συσχέτιση με τα κατάγματα των σφυρών. Μη γραμμική συσχέτιση υπήρξε μεταξύ του ΔΜΣ και των καταγμάτων της κλείδας και λεκάνης διαπιστώνοντας αρνητική συσχέτιση στις χαμηλές τιμές και θετική στις υψηλές.
- QUANTITATIVE ULTRASOUND (QUS) IS ASSOCIATED WITH FRACTURE RISK: A META-ANALYSIS
E. V. McCloskey
Διερευνήθηκαν άνδρες και γυναίκες από 9 προοπτικές μελέτες από Ευρώπη Αμερική και Ασία. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι υπέρηχοι αποτελούν ένα ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη του κινδύνου κατάγματος αλλά η αξία τους μειώνεται με το χρόνο μετά την πρώτη βασική τιμή.
- QUALITY OF LIFE BENEFITS OF KNEE ARTHROPLASTY FOR OSTEOARTHRITIS
A. Neuprez
Όπως αναφέρεται στη μελέτη αυτή 3 και 6 μήνες μετά αρθροπλαστκή του γόνατος καταγράφηκαν σημαντικές βελτιώσεις διαφόρων παραμέτρων της ποιότητας της ζωής ασθενών με οστεοαρθρίτιδα των γονάτων.
- TRACKING OF ENVIRONMENTAL DETERMINANTS OF BONE STRUCTURE AND STRENGTH DEVELOPMENT IN HEALTHY BOYS: AN EIGHT-YEAR FOLLOW UP STUDY ON THE POSITIVE INTERACTION BETWEEN PHYSICAL ACTIVITY AND PROTEIN INTAKE FROM PREPUBERTY TO MID-LATE ADOLESCENCE
T. Chevalley
Διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες δρα συνεργικά με την άσκηση βελτιώνοντας όχι μόνο παραμέτρους της οστικής μάζας/πυκνότητας αλλά και παραμέτρους της μικροαρχιτεκτονικής του οστού όπως αναδεικνύεται από τα ευρήματα HRpQCT αγοριών που παρακολουθήθηκαν προοπτικά για 8 έτη.
- FEATURES ASSESSED ON MAGNETIC RESONANCE IMAGING (MRI) IMPROVE PREDICTION OF TOTAL KNEE ARTHROPLASTY (TKA) IN SUBJECTS WITH SYMPTOMATIC RADIOGRAPHIC KNEE OSTEOARTHRITIS (OA): DATA FROM THE OSTEOARTHRITIS INITIATIVE (OAI)
M. C. Hochberg
Κάποια ευρήματα της Μαγνητικής τομογραφίας των γονάτων όπως είναι οι αλλοιώσεις του μυελού των οστών και ο όγκος του υμενικού υγρού βελτιώνουν λίγο την πρόβλεψη ένα άτομο με συμπτωματική οστεοαρθρίτιδα των γονάτων να οδηγηθεί σε χειρουργείο εάν προστεθούν στα δημογραφικά, κλινικά και ακτινολογικά στοιχεία του ασθενούς.
- LOW SERUM THYROTROPIN LEVEL AND DURATION OF SUPPRESSION AS A PREDICTOR OF MAJOR OSTEOPOROTIC FRACTURES: THE OPENTHYRO REGISTER COHORT
B. Abrahamsen
Σε αυτήν την πληθυσμιακή μελέτη παρατηρήθηκε ότι μια χαμηλή τιμή της TSH του ορού σε άτομα χωρίς γνωστή νόσο του θυρεοειδούς σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου που παραμένει στις γυναίκες αλλά όχι στους άνδρες μετά τη διόρθωση για διαφόρους συγχυτικούς παράγοντες. Επιπρόσθετα αυξάνεται εκθετικά ο κίνδυνος τόσο για κατάγματα του ισχίου όσο και για μείζονα οστεοπορωτικά όσο αυξάνεται ο χρόνος που η TSH παραμένει χαμηλή.
- A META-ANALYSIS OF THE EFFECT OF STRONTIUM RANELATE ON THE RISK OF VERTEBRAL AND NON-VERTEBRAL FRACTURE IN POSTMENOPAUSAL OSTEOPOROSIS: THE IMPACT OF SEVERE OSTEOPOROSIS AND CONTRAINDICATIONS
J. A. Kanis
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση των αντενδείξεων και της σοβαρότητας της οστεοπόρωσης στην αποτελεσματικότητα του ρανελικού στροντίου. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι η αγωγή με ρανελικό στρόντιο μειώνει σημαντικά τόσο τα σπονδυλικά όσο και τα άλλα κλινικά οστεοπορωτικά κατάγματα χωρίς η αποτελεσματικότητά του να μειώνεται μετά τη διόρθωση για τη σοβαρότητα της νόσου ή την παρουσία αντενδείξεων στη χορήγησή του.
Η παρούσα δημοσίευση έρχεται σε συμφωνία με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) σχετικά με την επωφελή δράση του ρανελικού στροντίου στην πρόληψη των καταγμάτων σε ασθενείς με σοβαρή οστεοπόρωση και υψηλό κίνδυνο κατάγματος, για τους οποίους δεν είναι δυνατή η αγωγή με άλλα εγκεκριμένα για την οστεοπόρωση φαρμακευτικά προϊόντα, λόγω, για παράδειγμα, αντενδείξεων ή δυσανεξίας.
- EIGHT YEARS OF CONTINUED ODANACATIB THERAPY FOR POSTMENOPAUSALWOMEN WITH LOW BONE MINERAL DENSITY: RESULTS FROM AN OPEN-LABEL EXTENSION TO A PHASE IIB STUDY
R. Rizzoli
Στη μελέτη αυτή επέκτασης η χορήγηση του Odanacatib (ενός αναστολέα της καθεψίνης Κ) 50 mg μαζί με 5600 μονάδες βιταμίνης D εβδομαδιαίως σε μετεμηνοπαυσιακές γυναίκες με χαμηλή οστική πυκνότητα συνοδεύεται από προοδευτική αύξηση της οστικής πυκνότητας τόσο της σπονδυλικής στήλης όσο και του ισχίου και είναι γενικά καλά ανεκτό μετά από 8 χρόνια χορήγησης στην υποομάδα των ασθενών που συμμετείχαν στη ομάδα επέκτασης.
- THE EFFECTS OF CALCIUM SUPPLEMENTATION ON CORONARY HEART DISEASE HOSPITALISATION AND DEATH IN POSTMENOPAUSAL WOMEN: A COLLABORATIVE META-ANALYSIS OF RANDOMISED CONTROLLED TRIALS
J. R. Lewis
Η παρούσα μετανάλυση χρησιμοποιώντας αυστηρά κριτήρια δεν υποστηρίζει την υπόθεση ότι η χορήγηση του ασβεστίου με ή χωρίς βιταμίνη D αυξάνει τα καρδιακά συμβάματα ή την ολική θνησιμότητα ηλικιωμένων γυναικών.
- FURTHER REDUCTION IN NONVERTEBRAL FRACTURE RATE IS OBSERVED FOLLOWING 3YEARS OF DENOSUMAB TREATMENT: RESULTS WITH UP TO 7 YEARS IN THE FREEDOM EXTENSION
S. Ferrari
Η μελέτη αυτή επέκτασης της χορήγησης του Denosumab 60 mg ανά εξάμηνο για 7 χρόνια (3 στη βασική μελέτη και 4 στη μελέτη επέκτασης) δείχνει μια περαιτέρω μείωση των μη σπονδυλικών καταγμάτων που διατηρείται καθ’ όλη τη διάρκεια της επέκτασης (7 χρόνια).
- EARLY FINDINGS FROM PROLIA® POST-MARKETING SAFETY SURVEILLANCE FOR ATYPICAL FEMORAL FRACTURE, OSTEONECROSIS OF THE JAW, SEVERE SYMPTOMATIC HYPOCALCEMIA, AND ANAPHYLAXIS
M. Geller
Στο πλαίσιο της post marketing επαγρύπνησης της αγωγής με Denosumab μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 έχουν αναφερθεί 4 περιπτώσεις άτυπων καταγμάτων του ισχίου, 32 Οστεονεκρώσεις της γνάθου, 8 με συμπτωματική υπασβεστιαιμία (οι 7 είχαν χρόνια νεφρική νόσο) και 5 με αναφυλαξία (τα περισσότερα την 1η ημέρα της χορήγησης). Τα αποτελέσματα της ανακοίνωσης αυτής δεν δείχνουν μη αναμενόμενα ευρήματα και το όφελος/κόστος του φαρμάκου παραμένει θετικό.
- EFFECT OF TERIPARATIDE ON HEALING OF INCOMPLETE ATYPICAL FEMUR FRACTURES
A. M. Cheung
Στην παρούσα μελέτη περιγράφεται μια σειρά περιπτωσεων (25 ασθενείς) με μη πλήρη άτυπα κατάγματα του μηριαίου στα οποία χορηγήθηκε Τεριπαρατιδη (μέση διάρκεια 16,8 μήνες) και συνολικά 32% είχαν πωρωθεί ή βρίσκονταν στη διαδικασία της πώρωσης, 46% ήταν σταθερά και 21% είχαν προαγωγή της γραμμής του κατάγματος ή χρειάστηκαν προφυλακτικό χειρουργείο.
Γεώργιος Π. Τροβάς
Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης Εργαστηρίου Έρευνας Παθήσεων Μυοσκελετικού Συστήματος (ΕΕΠΜΣ)