«Τι δουλειά έχετε εσείς με τον Καποδίστρια;». Ο τόνος της φωνής του και το διαπεραστικό, αυστηρό βλέμμα του με έκαναν να χαμηλώσω τα μάτια μου. Πράγματι, με τι ανάστημα προσεγγίζω εγώ αυτό το θέμα; Επίσης, το ερώτημα μου το απηύθυνε ένας απόγονος του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Βιάρος-Αυγουστίνος Καποδίστριας, ο τελευταίος σε μια διαδοχή αρρενοκρατίας και 3ης γενεάς, από το κλαδί του μικρού αδελφού του Κυβερνήτη, Γεωργίου.

Γεννημένος το 1933 στην Κέρκυρα, σήμερα ζει στην Αθήνα και με υποδέχθηκε στο σπίτι του, μαζί με τη σύζυγό του και την κόρη του Ναταλία.

«Είμαι η τρίτη κόρη του πατέρα μου και της Δωροθέας Καποδίστρια, το γένος Στεργιάδη. Μαζί με τις 2 αδελφές μου – Κορίνα και Τατιάνα- ήμαστε οι τελευταίες γυναίκες –εν ζωή- φέρουσες το επίθετο Καποδίστρια. Σύμφωνα με τους πρόσφατους νόμους ισχύοντες στον τόπο μας, η ανηψιά μου Αύρα- Fleur de Lisse, και κόρη της αδελφής μου Τατιάνας, κρατάει το επίθετο Καποδίστρια όσο και εκείνο της οικογενείας του πατέρα της», μας λέει η κ. Ναταλία Καποδίστρια.

Δεν έχω προλάβει να καθίσω και μιλούν για τον Κυβερνήτη σαν να ήταν χθες. Το ήξερα, αλλά εκείνη τη στιγμή το συνειδητοποίησα απόλυτα. Η δολοφονία του ακόμη και έπειτα από 186 χρόνια, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, μας βαραίνει ακόμη. Είναι μια από τις αιτίες των δεινών μας. Πώς να αισθάνονται άραγε αυτοί οι άνθρωποι που φέρουν το επίθετό του, διερωτήθηκα. Θα το ανακάλυπτα στη συνέχεια.

Εν τω μεταξύ, παρατηρώ ομοιότητες των χαρακτηριστικών τους με αυτές του προγόνου τους, όπως τον θυμάμαι από τα πορτρέτα του. Θέλω να τους φωτογραφίσω, αλλά ευγενικά η κ. Ναταλία Καποδίστρια αρνείται.

Έχετε ένα επίθετο βαρύ, της λέω και της θυμίζω τους στίχους του Σεφέρη: «Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω που να το ακουμπήσω». Πώς πορευθήκατε με αυτό το όνομα στη ζωή σας, πώς σας καθόρισε, πώς σας καθορίζει;

«Αν εννοείτε ως “μαρμάρινο κεφάλι” το πρόσωπο και το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, θα είχα να πω πως, δυστυχώς το μεν πρώτο παραμένει αδικαίωτο, ευτυχώς δε, το δεύτερο ολοζώντανο. Άρα στην περίπτωση αυτή, δεν “ψηλαφώ” μάρμαρο, αλλά σώμα ανθρώπινο, γεμάτο ψυχή και πνεύμα. Μεγάλη έμπνευση και στήριξη αποτελούν στη ζωή μου, οι επιλογές και η δράση των γονέων μου… και πάει λέγοντας» μου απαντά η κ. Ναταλία Καποδίστρια.

Εξακολουθείτε να τον αποκαλείτε Κυβερνήτη, σαν να είναι και σήμερα εδώ, παρών, τους ρωτώ.

«Πράγματι. Στο σπίτι μας τον αποκαλούσαμε κόντε Νάνε, το Νάνε ήταν το υποκοριστικό του Ιωάννης, αλλά για τους πολλούς είναι ο Κυβερνήτης…» απαντά ο κ. Βιάρος Αυγουστίνος Καποδίστριας που κάθεται απέναντί μου και προσπαθώ να αποτυπώσω το βλέμμα του.

Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει, η κ. Δωροθέα Καποδίστρια, κάτι που θα γίνεται συνέχεια κατά τη διάρκεια της συζήτησης με έναν αρμονικό ρυθμό αποκαλύπτοντας τη συνοχή της οικογένειας.

«Η εγγονή μου με ρώταγε προχτές: “γιαγιά, πες το μου γιατί δεν το θυμάμαι. Τώρα εγώ τι σχέση έχω με τον Κυβερνήτη;” Παίρνω ένα χαρτί και μολύβι και της

εξηγώ. Και τότε μου λέει “άρα έχει τρία προ προ …” είμαι η εγγονή του αδελφού του προπροπροπάππου!”.

«Τι σχέση έχω εγώ με τον Κυβερνήτη; Αδελφός του προπάππου μου. Ο προπάππους μου, ο Γεώργιος, ήταν αδελφός του Ιωάννη Καποδίστρια. Ήτανε τέσσερα αγόρια. Οι τρεις, τους γνωρίζει η ιστορία, ήταν ο Γιάννης, ο Βιάρος και Αυγουστίνος, οι οποίοι όλοι τους ασχολήθηκαν με την πολιτική. Ο Γεώργιος ο μικρότερος, ο προπάππους μου δεν είχε καμία σχέση με την πολιτική ή τα κοινά και ήταν αρκετά νέος όταν δολοφονήθηκε ο Κυβερνήτης. Είχανε και κορίτσια, δύο εκ των αδελφών τους γίνανε μοναχές» συμπληρώνει, έπειτα από παρότρυνσή μου ,ο κ. Βιάρος Αυγουστίνος Καποδίστριας.